هدف: هدف پژوهش حاضر، ارزیابی نقص تقسیم توجه،در بیماران آلزایمر (AD) با استفاده از روش تکلیف دوگانه است، تا مشخص شود که آیا از این روش می توان برای تشخیص زودهنگام AD استفاده کرد یا خیر.مواد و روش ها: 23 فرد مسن (یازده زن و دوازده مرد) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند: سیزده بیمار AD و ده فرد مسن سالم گروه کنترل. کاربندی آزمایشی شامل کوشش های مجزا و و همزمان با دو سطح دشواری بود. در وضعیت تک کاره از شرکت کنندگان خواسته شد ماه های سال را با ترتیب معمولی (آسان) و معکوس (دشوار) پشت سرهم بیان کنند. آنها یک تکلیف بینایی، فضایی، حرکتی کامپیوتری از نوع پیگردی را نیز اجرا کردند. در وضعیت دوگانه، شرکت کنندگان همزمان با اجرای تکلیف پیگردی، یکی از تکالیف یادآوری ماه های سال را نیز اجرا می کردند.یافته ها: یک اثر تعاملی (بیماری×سطح دشواری) معنادار مشاهده شد. به این صورت که، در بیماران AD افت عملکرد اجرای همزمان دو تکلیف تابع سطح دشواری تکلیف بود، در حالی که برای افراد مسن گروه کنترل این گونه نبود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر درک ما در زمینه نقص های توجه بیماران AD را افزایش می دهد و نیز نشان می دهد در ارزیابی توجه افراد مبتلا به مشکلات شناختی، باید نقش بار شناختی تکالیف بکار رفته در روش تکلیف دوگانه نیز به عنوان یک عامل میانجی در نظر گرفته شود.

مقدمه و اهداف: امروزه دسترسی یکی از تکالیف رایج روزانه زندگی می باشد و از آنجایی که اغلب تکالیف روزانه زندگی هم زمان با تکالیف شناختی همراه است، باعث افت عمکلرد در تکلیف اصلی می شود. بهبود ثبات پاسچر باعث بهبود این عملکرد در شرایط متفاوت می باشد؛ بدین منظور هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین ثابت (زمان واکنش ساده) و متغیر تصادفی (زمان واکنش انتخابی) بر کنترل پیش بینانه پاسچر تحت تکلیف دوگانه شناختی می باشد. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر 16 دانشجوی دختر راست دست با میانگین سنی 3. 18± 27. 18 سال در یک طرح تحقیق با پیش آزمون-پس آزمون گروه تصادفی شرکت کردند. برای ارزیابی بزرگی کنترل پیش بینانه پاسچر از شاخص سرعت متوسط و جابه جایی مرکز فشار پا با استفاده از صفحه نیرو قبل از شروع حرکت دسترسی تحت تکلیف دوگانه شناختی استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار متلب و SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد نتایج آزمون تی مستقل از اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه نشان داد که در گروه تمرین ثابت سرعت جابه جایی مرکز فشار تحت تکلیف دوگانه شناختی قبل از شروع حرکت بیشتر از گروه تمرین متغیر تصادفی بود (05/0P<). هم چنین نتایج تحلیل واریانس ترکیبی 2×2 در جابه جایی مرکز فشار بین دو گروه تمرین ثابت و تصادفی تقاوت معناداری نشان نداد (05/0P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد بعد از تمرین ثابت کنترل پیش بینانه پاسچر تحت تکلیف دوگانه شناختی بهبود پیدا کرده است. این نوع تمرین باعث بهبود عملکرد کنترل پیش بینانه پاسچر بعد از وارد شدن اغتشاش حاصل از حرکت بدن شده است. نتایج تحقیق حاضر از فرضیه اصل اختصاصی بودن تمرین حمایت می کند.

پژوهش حاضر به صورت بالینی و با هدف مقایسه تاثیر دو روش تمرینی حرکتی-شناختی بر کارکردهای اجرایی سالمندان دارای اضافه وزن انجام شد. شرکت کنندگان تعداد 30 نفر از سالمندان 65 تا 80 ساله (میانگین سنی72 سال) شهر تهران بودند که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. یک هفته قبل پیش آزمون (بازداری پاسخ، حافظه کاری و حل مسیله) به عمل آمد سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرینات تکلیف منفرد (15 نفر) و تکلیف دوگانه (15 نفر) تقسیم شدند. پس از پایان جلسه دوازدهم پس آزمون به عمل آمد و دو ماه بعد نیز آزمون پیگیری گرقته شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس مکرر برای ارزیابی یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد اختلاف معناداری در کارکردهای اجرایی در سه زمان پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری وجود دارد. اما اثر تعاملی دو فاکتور گروه و زمان معنادار نیست. بنابراین دو روش تمرینی بر کارکرد اجرایی سالمندان دارای اضافه وزن اثر یکسانی دارند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای بر توجه انتخابی در شرایط تکلیف دوگانه انجام گرفت. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. بدین منظور تعداد 28 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز با میانگین سنی 25.32±2.46 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب، و سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و شم تقسیم شدند. از تمامی شرکت کنندگان آزمون تکلیف دوگانه اثر استروپ قبل و بعد از تحریک الکتریکی فراجمجمه ای به عمل آمد. این آزمون شامل چهار فاصله زمانی 50، 100، 300 و 900 هزارم ثانیه بین دو محرک در سه حالت اثر استروپ در شرایط تکلیف دوگانه بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که میانگین زمان واکنش گروه آزمایشی به طور معناداری از گروه شم بهتر بود، در نتیجه تحریک الکتریکی قطعه پیش پیشانی قشر مغز باعث کاهش اثر دوره بی پاسخی روانشناختی می شود. پس تحریک الکتریکی، ظرفیت توجه یا سرعت پردازش اطلاعات را در انسان بهبود می دهد.

اهداف: ناتوانی در اختصاص توجه به تعادل در تکالیف هم زمان، باعث زمین خوردن سالمندان می شود؛ بنابراین، هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات دو شیوه تمرینی تکلیف دوگانه بر تعادل افراد سالمند بود.مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بوده است. شرکت کنندگان این تحقیق را 36 نفر از سالمندان 65 سال و بالاتر واجد شرایط شهر کرمان که شرایط انتخاب و ورود به تحقیق را داشتند، تشکیل می دادند. افراد منتخب بر اساس نمره پیش آزمون برگ به طور تصادفی به 3 گروه 12 نفری، تقسیم شدند. گروه های تمرینی شامل گروه تمرینی تکلیف دوگانه با اولویت ثابت، گروه تمرینی تکلیف دوگانه با اولویت متغیر و گروه کنترل بودند. گروه تجربی تمرینات را به مدت 4 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسه تمرینی 45 دقیقه بود. تمرینات شامل سه دسته فعالیت های ایستادنی، انتقالی و راه رفتن بود که بر اساس دو اصل دشواری تکلیف حرکتی و ایمنی فرد و تقسیم بندی تکلیف حرکتی جنتایل انجام شد. برای بررسی تعادل در سالمندان، آزمون زمان راه رفتن و نشستن در دو شرایط تکلیف منفرد و دوگانه و نیز آزمون تعادلی برگ مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل کوواریانس، آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری P£0.05 استفاده شد.یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد در آزمون تعادلی عملکردی و آزمون زمان راه رفتن و نشستن در شرایط تکلیف منفرد، بین گروه کنترل و گروه تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و متغیر تفاوت معناداری وجود داشت (P£0.05)، به طوری که دو گروه تمرینی تکلیف دوگانه، عملکرد بهتری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند. علاوه بر این، نتایج در مورد آزمون زمان راه رفتن و نشستن در شرایط تکلیف دوگانه نشان داد که بین گروه کنترل و گروه تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و متغیر و همچنین بین دو گروه تمرینی تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و متغیر تفاوت معناداری وجود داشت (P£0.05).نتیجه گیری: با توجه به اینکه یافته ها نشان دهنده برتری تمرینات با تکلیف دوگانه به نسبت تمرینات منفرد و همچنین تمرینات تکلیف دوگانه با اولویت متغیر به نسبت تکلیف دوگانه با اولویت ثابت در شرایط تکلیف دوگانه است؛ بنابراین، به نظر می رسد علاوه بر نظریه ظرفیت محدود توجه که توجیه کننده افت عملکرد در نتیجه اجرای تکالیف هم زمان است، سازوکارهای دیگری نیز در این فرایند درگیر است که توانایی اختصاص و توجه در اجرای تکالیف به صورت هم زمان توجیه کننده این برتری و تفاوت است. از این رو می توان با طراحی تمرینات تعادلی مبتنی بر روش های تکلیف دوگانه، به ویژه تمریناتی مبتنی بر توانایی تغییر توجه، توانایی های شناختی و تقسیم مناسب توجه به این تکالیف را بهبود بخشید و با بهبود این توانایی ها خطر زمین خوردن را در این قشر از جامعه کاهش داد.

در تحقیق حاضر، با استفاده از روش تکلیف دوگانه نیازهای توجه سرویس پرشی والیبال ارزیابی شد. چهارده بازیکن داوطلب والیبال نخبه و جوان 60 سرویس را اجرا کردند. عملکرد سرویس، به عنوان تکلیف اصلی، و زمان واکنش کلامی به محرک صوتی، که در چهار موقعیت کاوش تغییر می کرد، به عنوان تکلیف ثانویه اندازه گیری شد. تحلیل واریانس تکرار سنجش نشان داد که شرایط کاوش اثر معناداری بر عملکرد سرویس نگذاشته است، که نشانگر اختصاص بیشترین بار توجه به اجرای سرویس است. در تحلیل دوم، اثر موقعیت های کاوش بر زمان واکنش معنادار بود، به طوری که زمان های واکنش کاوش به میزان معناداری بیشتر از زمان واکنش پایه بود، که موید مهم بودن سرویس پرشی است. نتایج همچنین مشخص کرد که به ترتیب پیش از پرتاب در دورخیز (موقعیت کاوش اول) و پس از ضربه (موقعیت کاوش چهارم) بیشترین توجه را لازم داشته اند، در حالی که گام برداشتن به جلو درست پیش از پرش (موقعیت کاوش دوم)، و درست پیش از ضربه به توپ (موقعیت کاوش سوم) به ترتیب کم ترین توجه را نیاز داشته اند. نتایج نشانگر آن است که در اجرای سرویس پرشی توجه از الگویی غیرخطی تبعیت می کند.

مقدمه: تعامل پیچیده سیستم های عصبی، حسی، اسکلتی-عضلانی و بار شناختی حافظه منجر به حفظ و ثبات کنترل پاسچر در افراد می شود. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر دستکاری اطلاعات آوران حسی و تکلیف دوگانه شناختی بر کنترل پاسچر بود. روش: روش تحقیق حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل دختران 12-10 سال منطقه یک شهر تهران در سال 1401-1400 بود، که تعداد 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه با و بدون تکلیف دوگانه شناختی جایدهی شدند. جهت سنجش کنترل پاسچر از دستگاه تعادل­ سنج بایودکس استفاده شد. آزمودنی ها در سه شرایط ایستادن روی سطح سخت با چشم باز، چشم بسته و ایستادن روی فوم با چشم باز مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثر اصلی گروه معنادار نبود (0/09=P)، اما اثر اصلی شرایط و اثر متقابل گروه و شرایط (0/01=P) معنادار بود. همچنین نتایج مربوط به شاخص کنترل پاسچر در جهت جلو-عقب نتایج نشان داد اثر اصلی گروه (P=0/04, F(1, 28)=4/41)، اثر اصلی شرایط (P=0/001, F(5, 140)=174/94) و اثر متقابل گروه و شرایط (P=0/02, F(5, 140)=2/69) معنادار بود. نتیجه گیری: براساس نتایح بینایی و تکالیف دوگانه شناختی از مهم ترین فاکتورهای تأثیرگذار بر کنترل پاسچر بود، به طوریکه انجام تکالیف ثانویه شناختی منجر به کاهش شاخص ثبات کنترل پاسچر در دختران شد. لذا پیشنهاد می شود جهت افزایش میزان بار شناختی در افراد از تمرینات چند حسی جهت افزایش ظرفیت توجهی افراد استفاده شود.

زمینه و هدف: گردن درد از جمله بیماریهای شایع (66.7%) می باشد، که گروههای سنی مختلف حتی جوانان را شامل می شود. نتایج بررسی ها حاکی از آن است که شیوع گردن درد در خانم ها بیشتر از آقایان است به همین دلیل بررسی و درمان ضایعات گردنی در خانم ها ضروری تر به نظر می رسد. هدف این تحقیق بررسی میزان تغییرات حفظ و کنترل پوسچر در بیماران مبتلا به گردن درد با منشا عضلانی بود.روش بررسی: تعداد 20 بیمار و 15 فرد سالم در این تحقیق شرکت کردند. برای ارزیابی تعادل، در ابتدا از آزمون شونده خواسته می شد که با چشمان باز و پای برهنه یکبار روی دوپا و بار دیگر روی پای غالب به تنهایی روی صفحه نیرو با و بدون اسفنج نرم (سطح نرم) و به ضخامت 10 سانتیمتر به مدت 30 ثانیه بایستد. در مراتب بعدی کلیه شرایط فوق همراه با یک وظیفه دوگانه مورد ارزیابی قرار می گرفت. میانگین تغییرات جابجایی مرکز فشار در دو محور داخلی - خارجی و قدامی- خلفی از سه تکرار مجزا با شاخص لگاریتم دو (انرژی سیگنال) محاسبه و ارزیابی شدند.یافته ها: مقایسه شرایط فوق نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه بویژه در زمان دریافت تکلیف دوگانه و جود دارد. همچنین در مرحله قرارگیری در شرایط دشوار، روی یک پا و سطح نرم و دریافت تکلیف این تفاوت بسیار مشخص تر بود.نتیجه گیری: بیماران با درد در ناحیه گردن دچار اختلال در حفظ وضعیت می گردند که نیاز توجه به این مورد در درمان و پیشگیری از صدمات متعاقب آن توصیه می شود.